ค ว า ม รั ก ข อ ง โ ป ร แ ก ร ม เ ม อ ร์

เอา array มาเก็บความรัก


เอา buffer มาพักใจไว้


เอา struct มาใส่ความห่วงใย


แล้ว save เก็บไว้ในหัวใจเธอ


complie ความปรารถนาดี


ที่ execute ไว้เสมอ


ยามใดที่ interrupt แล้วพบเจอ อยากจะ copy หน้า เธอไว้ทุกมุม


ls ดูความจริงใจ


ftp ความคิดถึงไปทั่วกลุ่ม


declare ความห่วงหาให้ครอบคลุม


แล้ว click ปุ่มเพื่อส่งความหวังดี


del ความบาดหมางของสองใจ network เชื่อมใยใจที่ล้นปรี่


ให้ ram เก็บความรู้สึกที่มี


ใช้ pointer ชี้สายสัมพันธ์ เก็บค่าความสุขลง file


แล้ว move ย้ายค่าความโศกศัลย์ ทิ้งไปใน bin โดยพลัน


เหลือ quota ไว้แค่ฉันกะเธอ

ปี 3 มอ.ตรังสวยๆ

ชีวิต มหาลัย  มอ.ตรัง <ซัง>

"สวัสดีทักคนอย่างเป็นทางการนะค่ะ  !!!!!
ก็ขอบคุณที่เจ้ามาเยี่ยมชมนะค่ะ  เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าเนาะ"

ก็ตั้งแต่มาเรียนที่นี้  ชีวิตของผู้หญิงธรรมดาก้อเปลี่ยนไปอย่างมาก 

เข้ามาวันแรกก้อรู้แระว่า นี้แระบ้านหลังต่อไองฉ้าน  คิดในใจว่าต้องอยู่ให้ได้

อยุ่ไปสักพักก้อเริ่มได้เรียนรู้  อะไรต่อมิอะไรมากขึ้นเรื่อยๆ สวยบ้างอารายบ้าง  ก้อเรียนไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ก้อปี 3 แระเนาะ  ได้เจอกับคนดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะดีเยอะ  ทุกคนที่นี้ น่ารักทุกคน

ถึงเราจะไม่รู้ว่าเค้าเปงอยางงาย ร้อยพ่อพันแม่ มารวมตัวกันอยุ่ที่นี้  แต่ก้อเจอแต่สิ่งดีๆนะ มีรุ่นพี่ที่น่ารัก ตอนนี้แม่ก้อมลูกเพิ่มไปหลายคนแระ รุ่นน้องก้อน่ารัก  อยู่แระมีความสุขมากมาย ตอนนี้ก้อพยายามตั้งใจเรียนให้มากขึ้น  ใกล้จาถึงวันนั้นแระ

ก้อจะสู้ให้ถึงที่สุด  สู้ๆๆๆสู้ตายค่ะ ^_____^